fot. powierzone

Szkoła Podstawowa nr 2 im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego #Prymasa Tysiąclecia w Nakle nad Notecią, odpowiedziała na prośbę Stowarzyszenia „Dłoń Białej Mamy” i postanowiła przygotować niespodziankę dla pacjentów bydgoskiej hematologii.

Na zaproszenie wolontariuszy z nakielskiej Dwójki, odpowiedzieli również wspaniali uczniowie z Zespołu Szkół im. Władysława Łokietka w Lubaszczu z opiekunami wolontariatu -  panią Agnieszką i ks. Romanem. Piękna współpraca i wspólna zbiórka prowadzona w szkołach sprawiła, że worek Św. Mikołaja nie jest już pusty, a dzień 6 grudnia dla pacjentów oddziału hematologii będzie pełen radości. W akcji charytatywnej „I Ty możesz zostać Świętym Mikołajem” zbieraliśmy drobiazgi, którymi można było się podzielić – mówi Katarzyna Dobosz, opiekun z SP2. W worku  Świętego Mikołaja znalazły się kubeczki, skarpetki, kosmetyki, poduszki, kocyki, kisiele owocowe, książeczki oraz słodkości bez czekolady.

Mali wolontariusze z SP 2 mają jednak tak wielkie serduszka, że wspólną akcję mikołajkową przygotowali również w tym roku razem ze swoimi rodzicami. Szkolne Koło Caritas w tym roku wzięło udział w akcji „Święty Mikołaj dla Seniora”. Spośród 18 525 listów, mali wolontariusze z rodzicami wybrali ten jeden dla mieszkańca Domu Pomocy Społecznej w Polsce. Tak się cudownie złożyło, że ten list pochodził z DPS z Nakła, dlatego radość nasza  była jeszcze większa, wiedząc, że uszczęśliwimy osobę z naszej lokalnej społeczności – podkreśla pani Kasia. Przygotowany prezent już został dostarczony i już niebawem trafi do właściciela.

Pragnę z całego serca podziękować Pani Agnieszce Andrzejewskiej i wspaniałej młodzieży z Lubaszcza za pomoc, współpracę i zaangażowanie. Dziękujemy wszystkim uczniom, rodzicom i nauczycielom z SP 2 Nakło i ZS Lubaszcz za złożone upominki i wielkie serca, jakie okazali podczas zbiórki.

Dziękuję wspaniałym rodzicom moich wolontariuszy SKC z Dwójki za życzliwość, współpracę i wspólną akcję. Razem możemy jeszcze więcej.

Uczmy się więc od Świętego Mikołaja otwierać oczy i serce, by widzieć cierpienie drugiego człowieka i natychmiast na nie reagować. Nie czekajmy do jutra, bo może być za późno…

Materiał: Katarzyna Dobosz

Autorka nie wyraża zgody na komentowanie artykułu.

Galeria

Powrót Drukuj